نتایج یک مطالعه‌ی اخیر نشان داده‌ است افرادی که در محل زندگی خود، بیشتر در معرض اشعه‌‌های خورشید به خصوص UV-B هستند، کم‌تر در خطر ابتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا همان MS قرار دارند. از سویی چنانچه افراد در دوران کودکی و نوجوانی خود در محیط‌های آفتابی زندگی کرده باشند، احتمال بروز MS در آن‌ها کم‌تر می‌شود.

هر چند که اشعه‌ی UV-B باعث بروز آفتاب سوختگی شده و می‌تواند منجر به سرطان پوست شود، اما این قابلیت را هم دارد که به بدن ما در تولید ویتامین D کمک کند. هر چه سطح ویتامین D بدن کم‌تر باشد، امکان ابتلا به MS هم افزایش پیدا خواهد کرد. هلن ترملت، از نویسندگان این مقاله در دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور، کانادا می‌گوید:

در حالی که مطالعات قبل از ما هم نشان داده بودند که قرار گرفتن بیشتر در معرض نور خورشید خطر ابتلا به MS را کاهش می‌دهد، مطالعه‌ی ما گامی فراتر گذاشت و اثر این موضوع را در طول عمر افراد بررسی کرد. ما متوجه شدیم مکانی که فرد در آن زندگی می‌کند و سن و سالی که وی در معرض اشعه‌های UV-B خورشید قرار می‌گیرد، می‌تواند نقش مهمی در کاهش احتمال خطر ابتلا به MS در او ایجاد کند.

پژوهشگران در این مطالعه،  شرکت‌کنندگان خود را از میان ۱۵۱ زن مبتلا به MS و ۲۳۵ زن غیر مبتلا به MS شناسایی کردند. این دو گروه در یک محدوده‌ی سنی قرار داشتند. نزدیک به ۹۸ درصد این زنان سفیدپوست بوده و ۹۴ درصد آن‌ها اعلام کردند که پوستی معمولی دارند. شرکت‌کنندگان از نظر اقلیم و شرایط آب‌وهوایی در مناطق مختلفی در سراسر ایالات متحده زندگی می‌کردند. میانگین سنی زنان مبتلا به MS در این مطالعه ۴۰ سال گزارش شد. تمام زنان حاضر در بررسی، پرسش‌نامه‌های مربوط به شرایط آب‌وهوایی محل زندگی خود از قبیل تابش خورشید، زمستان و تابستان را تکمیل کردند.

پژوهشگران، این شرکت‌کنندگان را در سه گروه تقسیم‌بندی کرند؛ یک گروه به میزان کم در معرض اشعه‌ی UV-B بودند. دو گروه دیگر هم در حد متوسط و زیاد در معرض این اشعه قرار داشتند. پژوهشگران این دسته‌بندی را بر اساس محل زندگی، عرض جغرافیایی، ارتفاع و پوشش متوسط ابری منطقه‌ی زندگی هر فرد انجام دادند. ضمن این که آنها فصل‌ها را هم در این بررسی لحاظ کردند. به‌طوری که قرار گرفتن در معرض تابش آفتاب، در تابستان بیش از ۱۰ ساعت در هفته و در زمستان بیش از ۴ ساعت در هفته تعریف شد.

آن‌ها به این نتیجه رسیدند، زنانی که در مناطق آفتابی‌تر زندگی می‌کردند و بیشتر در معرض اشعه‌ی UV-B قرار داشتند، در مقایسه با افرادی که در مناطق کم اشعه‌تری زندگی می‌کردند، احتمال وقوع MS در آن‌ها پایین‌تر بود. با بررسی گروه‌های مختلف سنی، احتمال ابتلا به MS افرادی که در سنین بین ۵ تا ۱۵ سالگی خود در معرض سطح بالاتری از اشعه‌ی UV-B قرار داشتند، ۵۱ درصد کم‌تر از سایرین گزارش شد.

در گروه افراد مبتلا به MS، فقط ۳۳ نفر از ۱۴۷ نفر، یعنی حدود ۲۲ درصد از آن‌ها، در سنین ۵ تا ۱۵ سالگی خود در معرض نور شدید آفتاب قرار داشتند؛ در حالی که ۶۱ نفر یا ۴۱ درصد آن‌ها در این سنین در مناطقی زندگی می‌کردند که شدت نور خورشید در آنجا ضعیف بود. علاوه بر این، افرادی که در تابستان‌های سنین ۵ تا ۱۵ سالگی خود بیشتر وقت خود را در فضای بیرونی سپری می‌کردند و بیشتر در معرض اشعه‌ی UV-B قرار داشتند، خطر ابتلای MS در آن‌ها ۵۵ درصد کم‌تر از سایرین بود.

ترملت افزود:

یافته‌های ما نشان می‌دهد که کاهش خطر ابتلای به MS در مواردی چون قرار گرفتن در معرض سطوح بالاتری از اشعه‌ی UV-B و گذراندن ساعات تابستانی در فضاهای بیرونی، محدود به دوران کودکی نمی‌شود بلکه در اوایل بلوغ هم این موارد می‌توانند موثر باشند. در مطالعات آینده، روش‌های خود را مبنی بر چگونگی اندازه‌گیری شدت نور خورشید عنوان خواهیم کرد.  علاوه بر این، پژوهش ما نشان داد که افراد مبتلا به MS، کم‌تر در معرض اشعه‌ی UV-B قرار داشتند؛ یا در فصل تابستان زمان کم‌تری را در محیط بیرون سپری کرده بودند.

البته در جمع‌آوری داده‌های این مقاله محدودیت‌هایی هم وجود داشت. چرا که خود شرکت‌کنندگان گزارش می‌کردند که چه مدت در معرض نور آفتاب قرار داشتند و این آمار ذهنی می‌تواند با آمار واقعی متفاوت باشد. با این حال، در این بررسی بر محل زندگی افراد تکیه شد که این موضوع کم‌تر تحت تاثیر خطا قرار می‌گیرد. محدودیت دیگر مقاله، این بود که بیشتر شرکت‌کنندگان حاضر در آن، زنان سفیدپوست بودند. در نتیجه نتایج حاصل را نمی‌توان به سایر گروه‌ها تعمیم داد.